سی شارپ (C#) یک زبان برنامهنویسی کامپیوتری است که توسط شرکت مایکروسافت توسعه داده شده است. این زبان از خانواده زبانهای برنامهنویسی سی شبیه به زبان C میباشد و برای توسعه برنامههای دسکتاپ، وب و موبایل در محیط داتنت (DotNet) استفاده میشود. سی شارپ با قابلیتهایی مانند انتزاع داده، وراثت، چندپویشگری و مدیریت حافظه، قدرتمند و قابل اطمینان است. این زبان برای توسعه نرمافزارهایی با استفاده از پلتفرمهای مختلفی مانند ویندوز، لینوکس، آندروید و iOS قابل استفاده است.سی شارپ چیست
سی شارپ یک زبان برنامهنویسی شیءگرا است، یعنی بر اساس مفهومهای مربوط به شیءها مانند کلاسها و اشیاء کار میکند. این زبان قدرتمندی است که توسط برنامهنویسان مختلف برای توسعه نرمافزارهای گوناگون استفاده میشود. برنامههای سی شارپ میتوانند در سطح بالاتر صحت و قابلیت قابلیت اجرای بهتر را ارائه دهند و از مزایایی مانند مدیریت خطاهای بهتر، کد قابل خواندنیتر و قابلیت گسترش فعالیتها برخوردارند. همچنین، با استفاده از C# و پلتفرم داتنت، میتوانید برنامههای چندسکویی (cross-platform) توسعه دهید که بر روی سیستمعاملهای مختلف اجرا شوند. با اینکه سی شارپ برای توسعه نرمافزارهای ویندوز اصلی استفاده میشود، اما با استفاده از فریمورکهایی مانند Xamarin و ASP.NET Core میتوانید برنامههای موبایل و وب را نیز توسعه دهید. سی شارپ یکی از زبانهای برنامهنویسی پرطرفدار و پرکاربرد در صنعت نرمافزار است.
شی گرا چیست؟
برنامهنویسی شیءگرا یا Object-Oriented Programming (OOP) یک پارادایم برنامهنویسی است که بر اساس مفهوم استفاده از اشیاء (objects) برای توصیف و سازماندهی برنامهها است. در برنامهنویسی شیءگرا، برنامه به مجموعهای از اشیاء تقسیم میشود که هر کدام دارای ویژگیهای منحصر به فرد و قابلیتهای عملیاتی هستند.بیشتربخوانید
شیوهها و مبانی اصلی برنامهنویسی شیءگرا عبارتند از:
1. انتزاع (Abstraction): به معنای مختصر سازی و تمرکز بر چیزهای مهم و حذف جزئیات غیرضروری است. انتزاع در برنامهنویسی شیءگرا به معنای تعریف دقیق و مستقل از جزئیات داخلی یک شیء است.
2. وراثت (Inheritance): این اصل به ارث بری خصوصیات و رفتارهای یک شیء از یک شیء دیگر اشاره دارد. با استفاده از وراثت، میتوان از یک کد موجود استفاده کرده و آن را گسترش داده و تغییرات و اصلاحات را در قسمتهای مشترک انجام داد.
3. چندپویشگری (Polymorphism): به معنای توانایی شیءها برای ارائه و رفتار گوناگون در شرایط مختلف است. این اصل به برنامهنویس امکان میدهد تا با استفاده از یک نام و یک واسط، عملکردهای متفاوت را برای اشیاء مختلف تعریف کند.
برنامهنویسی شیءگرا با استفاده از این اصول، امکاناتی را فراهم میکند که برنامهنویسان را قادر میسازد که کدهای بهتر سازماندهی شده، قابل استفاده مجدد و قابل توسعه را ایجاد کنند و به راحتی باطراحی و تغییرات در برنامهها سازگاری داشته باشند.